1
காய்கனிகள்
துளிரிலைகள்
பூச்சி, புழுக்கள்
லட்சோப லட்ச பெரு விருட்சங்கள்
தீ தணிக்க.
உண்டு செரித்து கழித்தவைகளுள்
வயிற்றில் உறங்கும் வனத்தை
பொருட்படுத்தாது
நோயுற்று வயதேந்தி
காலத்தின் படகாய் விண்ணில்
மிதந்து செல்கிறது
பெயரறியா அப்பறவை
2
சிக்கிக்கொள்ள விரும்பவில்லை
கடந்த காலத்தில்
கழிந்தவையனைத்தும்
வந்து கதவைத் தட்டுகிறது
காதலொன்றே வழி
இதுவென் விதி
உண்மையிலேயே சென்ற காலங்களை
தன்னுடனேயே
புதைத்துக் கொள்ள விரும்புதல்
எதுவுமில்லை யாருமில்லை
இறந்த காலத்தினை
குழியிட்டு மூட வகையற்றவராய் தான்
சுற்றிலும் காண்பதற்கு
என்னென்ன இருக்கிறது..?
வெறுமையின் நிரப்பலுக்கு
முன்பு அது ஏன் அவ்வளவு
வெட்கித் தலைகுனிய வேண்டும்?
3
ஏனழுகை என்றதற்கு,
‘குட்டி தம்பி செத்துட்டான்ல?
மூனு நாளாச்சு பால்கட்டி. இப்பதான்
மண் செவுத்துல பீய்ச்சிவிட்டு
ஒக்காந்து அவன நெனச்சி அழுது’
சொட்டுகளை ஈர்த்துக்கொண்டு
தாரை தாரையாகியிருக்கும்
சாணி மெழுகிய அச்சுவர்
எட்ட முடியா உயரத்தில் நின்று
நாய் மூத்திரம் பெய்த
சுவரின் சித்திரமாய் தான் தெரிந்தது
அவளது சித்தி
வெகு காலத்திற்கு பிறகு
இரட்டைக் குழந்தைகளுக்கு
தாயாகியிருந்தாள்
சித்தப்பா இல்லாமலே
மல்லட்டை கொடிகளை
போராக்கி வைத்திருந்த
ஈர தரையில் பள்ளம் தோண்டி
புறா முட்டைகளிட்டு
அதன்மேலாய்
பன்னாடையால் மூடி
மண் தூவி வைக்கோல் தாள்களால்
மறைத்திருந்து
அவிக்க தருவாள்
முதல் அறுப்பென
மித வெல்லமிட்ட சோளச்சோற்றை
பின்வாசலில் வந்து
பம்மியபடி கொடுத்துப் போவாள்
முகத்திலறையும் கடும் மழையில்
வலி மறைத்தபடி
தலையிலிருந்து
உதட்டிலிறங்கும் நீர்த்தாரையை
நா நீட்டி ‘கரிக்குதா உனக்கும்’
என்றவள் தனியே
நிற்கையில் கேட்டவள் தான்
குறுக்கு திருப்பங்களில்
நேருக்கு நேர் மோதி
அவளுடையதை பொருட்படுத்தாமல்
என் தலையை தடவி தடவியே
‘முணுக்’கென
கண்ணீர் கசிந்தவள்
குடித்து தெருச்சண்டையிட்டு
கண்ணாடி குப்பியால்
வயிற்றில் குத்தி ஜெயிலுக்கு போன
அவளது கணவன்
கடுஞ் சுரமேறி
உள்ளேயே மாண்டதையடுத்து
சுருக்கிட்டு கொண்ட இவளுக்கு
ஆனை மாதிரி ஒரு மகன்
அழகாய் ஒரு பெண்
*
நீர்த்த அமிர்தம்
முன்னனுமானிக்க இயலாததாகையால்
வார்த்தைப் பற்கள் பதிந்த உடலை,
அவ்வுடலின் முதுகை
திரும்பிப் பார்க்க சுலபமாகயில்லை
தடித்தவை குறித்து கிலேசமில்லை
கீறல்களை எண்ணி நிசிக்கனவொன்று
பீதியூட்டுகிறது
கரிப்பு மண்டிய காலம்
இதோ ஒழுகிக்கொண்டிருக்கிறது
மிஸ்டர் பரமா…
யார் இது?
வானத்தின் துண்டு பலகையாம் இக்கடல்
கடலடிச் சுறாவொன்று வால் சுழற்றி
நீர்புழுதியை கிளப்பிவிடுகிறது
கன்னங்கரேலென புலன் மறைக்குமொரு காலத்தை
பன்றிக்குட்டிகளுக்கு சுந்தரேஸ்வரன் முலையூட்டி
மகிழ்வித்தானே அத்துடன் ஒப்பிட்டு
ஆயாசந் தீர்த்தோம்.
மீதி பதினொரு குட்டிகளாய் உங்களுடன் சேர்த்து
இவ்வரிகளின் மீது இதழ் பதித்து
உறிஞ்சுவோரில் நானும் உண்டு தானே?
5
அனீஸ் ஃபாத்திமா
சுட்டு விரலையும் நடுவிரலையும்
ஒன்றாக்கி
அறிவற்ற என் மண்டையின் மேலழுத்தி
கட்டை விரலை
விசையொடு மேல்தள்ளி
கற்பனை ரவையை டுமீலென
மூளைக்குள் செலுத்தி
திரும்ப தன் O வடிவ
உதட்டருகே வைத்து
புகையை ஊதுவதாய்
பாவம் செய்வாள்
அவளது உதிரப்போக்கின்
நிறமிருக்கும் ஜாம் தடவிய
இரு ஜோடி ரொட்டித் துண்டுகளாய்
டிபன் பாக்ஸில் வைத்து
முகத்தின் முன் திறந்து நீட்டி
காலை உணவென்பாள்
மர ஸ்பூனை முறித்து
உறைந்த வெனிலா ஐஸை
உருகக் காத்திராமல்
வேண்டுமென்றே குத்தி
முகத்தில் தெறிக்கும் பிசுபிசுப்பை
‘டேஸ்ட் பண்றியா’ என
என்னுதட்டைக் கூர்ந்து
கண்ணடித்து கலவரமூட்டுவாள்
மற்றவர்களுக்கெல்லாம்
‘சின்னச் சின்ன வண்ணக் குயிலுக்கு’
நடனம் ஆடிக் காட்டுவாள்.
என் முன்னே அலைநதியின்
ஓட்டக் கையசைவு கூட
தென்படாமல் பார்த்துக் கொள்வாள்.
-‘வெட்கம் பிடுங்கி தின்னுதுடா’
நீட்டப்பெற்ற திருமண அழைப்பிதழுக்கு
மரியாதையாய்
அன்றைய பின்மாலை
ஆர்.கே வைன் ஷாப்பின்
கல்யாணி பியரில்
அவளை சிறுநீராய்
பிரித்து வெளியேற்றியிருந்தேன்
அவளது குலவழக்க
காலை முகூர்த்த நேரத்தில் எப்போதும் போல்
தூங்கிக் கொண்டிருந்தேனென
பல வருடங்கள் கழித்து குறைபட்டு
அழுதுவிட்டாள் நேரில்
அவளுக்காக
அலிஃப் பே தே சே என
உருதின் முதலெழுத்துகளை
கற்றுக்கொள்ள முனைகையில்
ஏற்பட்ட பரவச
குறுகுறுப்பில்லை
கேஸ் சிலிண்டர் வெடித்து
இறந்து போன அவளுக்கு
இரண்டு பெண் குழந்தைகளாம்
என்கையில்
6
சக்கரமே சாம்பலாகுமாம் ததீசி எம்மான் முன்
கோணலற்ற முதுகுத்தண்டு
எரிகிறது பெரு நெருப்பில்
நீட்டிய தங்கம் உருகுவதற்கு
முன்கணத்தில் நீரூற்றி
சட்டெனக் குளிர்விக்கப்படுகிறது
கணக்கற்ற தேவேந்திரன்களுக்கு
வழிவழியாம் அம்முள்ளெலும்புக்கே
தன்னைத் தருதலுக்கே சொல்லாகிற்று
முடிவற்ற நீரோட்டமொன்று உண்டென்றால்
அஃது
ஒவ்வொரு கணமும் புதுப்பிக்கப்படும் வற்றாத
தியாகத்தின் எப்போதைக்குமான சுட்டல் அல்லவா
அப்படியாயின்
விருத்திராசுரன்கள் என்பதும்
பல்கிப் பல்கி பெருகும் எண்ணிக்கை தானே
அறி
7
மரணத்தின் மையத்திலிருக்கும்
தனி ஆசனத்தில்
அழகழகான வேலைப்பாடுகள்
பொதிந்த கொடு வாளொன்று
இருத்தப் பெற்றிருக்கிறது
நடந்து சென்று அருகு காண
துரிதம் மிகக்கொண்டு
நகர்கையில்
நத்தையின் சாயலாய்
உடல் நலிந்து குன்றிப் போய்
இயங்குவது கண்டு பேதலிக்கிறது
இப்பொழுதைக்கு கையளிக்க
இராப்பொழுது அழுத்தங்களும்
சொப்பன ஸ்கலிதமும்
மட்டுமே மீதமிருக்கிறது
எனைப் பார்த்து
காற்றில் கூட்டல் வடிவ மரக்கட்டையை
வனைபவளுக்காய்
8
விரலிடுக்கின்
இரத்தக் கசிவுகளை
சாவதானமாய் உட்கார்ந்து
நக்கிக் கொடுக்க
பியானோ கட்டைகளை
தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறது
அம்முட்டாள் பூனை
***
வேதநாயக்
தேவதா உன் கோப்பை வழிகிறது என்கிற ஒரு கவிதைத் தொகுப்பு வெளிவந்துள்ளது. அவ்வப்போது இணைய இதழ்களிலும் இலக்கியம் சார் சஞ்சிகைகளிலும் இவரது கவிதைகளும் கட்டுரைகளும் வெளியாகிறது. மின்னஞ்சல் முகவரி: editorialmagazines@gmail.com
