காலத்தின் கரங்களில் மொத்தமுள்ள ரேகைகள்

என்றோ ஒரு நாள்
வீசியெறிந்த உணவிற்கு
காலைச் சுற்றும் நாயென
ஞாபகத்தைப் பேசிக்கொண்டிருக்கிறேன்நினைவில் காடுள்ள
அங்காடித்தெரு பெரும்பசி யானையாய்
பிரிவை மாத்திரமே
அகோரமாய் வரைகிறாய் நீமிக உக்கிர வெயில்
நம் இருவரையும் புணர்ந்து கொண்டிருக்கிறதுநாளையொரு பெருமழையில்
அழிந்தும் போகலாம் இத்தாவரம்
அல்லது
ஆழப் புதைந்துக் கிடக்கும் 
வேரிலிருந்து மெல்ல
தலையெடுக்கலாம் ஒரு சிறு துளிர்

காலத்தின் கரங்களில் மொத்தமுள்ள ரேகைகள்
யாரால்தான் படித்துவிடமுடியும்?*****
—ஆறுமுகம் முருகேசன்